Geçen anneler gününde de iki çocukluydum ama bu sefer ki başka. O zaman Sefa konuşmuyordu, etrafında olanlara bu denli katılmıyordu, ablayla bu kadar yarışmıyordu...
Sabah ilk hediyemi alarak başladım güne. Tam 2 aydır özenle saklanan küçücük kalpli bir kart ve içinde sevgi topu kızımdan sevgi dolu kelimeler. Kısa bir süre sonra ikinci hediyem geldi. Bir dosya kağıdına çizilmiş resim, küçük notlar ve tabii sevgi sözcükleri. Sonra baba tarfından alınmış ama kıza teslim edilmiş bir paket. Maddi değeri olan ama manevi değeri diğerlerinin yanında değer bile olmayan bir hatıra...
En son hediyem ise annemlere kahvaltıya giderken arabada doğaçlama olarak geldi. Bence en anlamlısı da bu oldu aslında....
Eda: Benim tatlı annem
Sefa: Neğ?
Eda: Benim tatlı annem
Sefa: Memim tati annem
Eda: O benim tatlı annem
Sefa: Memim tati annem, memim aba memim...
İnsan bu konuşmayı duyduğunda sadece şükredebiliyor, varlıkları için, sıhhatleri için, bize emanet edildikleri için. ŞÜKÜR,ELHAMDÜLİLLAH
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder