Bugün akşamüstü ablasının yazı tahtasını ele geçirince başladı Sefa resim çizmeye...Önce kendi kendine birşeyler çizdi. Beni çağıdı başladı anlatmaya... bu örümcek, bu ekmek, bu ham...
Sonra beni oturttu yanına. "Yimdi yende yaya (Şimdi sende sıra)" diye kalemi bana verdi. Ne çizeceğiz deyince aldığım cevaba nedense hiç şaşırmadım. "Öbübü (örümcek)"
Başladık çizmeye anne öbübü, baba öbübü, abba öbübü, dada öbübü... Ben örümcekleri çizerken Sefa elimden kapıyor başlıyor bacak çizmeye. Bacak çizmenin sonu yok. Çok güzel bir aile resmi oldu. Ama öyle bildiğiniz resimlerden değil bu Sefa'nın gözünden bütün ailemizin resmi.
Ablaya ve anneye toka yaptık "tüntü yen dız, abba da", dedi küçük erkek ve baba ile Sefa'nın tokası yok "tüntü mam erdet. baba da erdet" dedi Sefa Bey.
Resimdeki 3.küçüğün kim olduğuna karar veremedi. Sonra oyuncak örümcek olmasına karar verdi.
Fotoğrafı çektikten sonra tahtanın heryeri farklı boylarda örümceklerle doldurduk. Ama anne o halinin resmini çekmeyi unuttu :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder