BENİM GÜZEL MELEKLERİM

24 Mart 2012 Cumartesi

Çok şükür ki; doktorun kapısında, içeri girmeyi bekleyenlerdeniz...


Tam kışın artık bittiğini ve çok şükür az hastalıklı atlattığımızı düşünürken...

Eda'm da 40.8'i gördüm hayatımda ilk defa.
Sefa'm öyle dirençli bir ateşle savaştı ki. Olmadı ateşini 39'un altına düşüremedik bir türlü...

İkisininde yüksek ateş hali ayrı dönemlerde üçer gün sürdü. Öksürükler hala devam ediyor.

Önceki hafta pazartesi başlayan Eda'nın hastalığı Cumartesi'ye kadar sürdü. Cuma günü bayrağı Sefa devraldı. Onunki de çarşamba'ya kadar devam etti.

Sonra ne oldu....
Bayrak yarışı dedim ya...Perşembe Eda hanım tekrar bayrağı devraldı. Bu sefer ateş 40.3'te kaldı çok şükür.

Gitmediğimiz kadar hastanelere gittik. Hatta Eda ile 5 saat acilde yattık bile...

Her gittiğimizde kucaklar dolusu hasta çocuk vardı hastanede. Rutin kontrole gelenler o kadar az ki... Hepsi sulu ve yorgun gözlerle etrafa bakınıyor, anne babalarda herşey ne kadar yavaş ilerliyor düşüncesiyle işleri hızlandırmaya çalışıyor.

Ben de hastanenin işleyişinden şikayet ettim. Özel hastane de neden bu kadar beklediğimizi sorgulayıp durdum.

Taa ki Eda "rotavirüs" endişesiyle acilde yatana kadar... Eda için ikinci defa hastaneye gittiğimizde şikayetlerimizi söyler söylemez doktor bizi odasına aldı. Hızlı muayeneden sonra da hemen acilde serum verilmesini istedi.

Acilde işler poliklinikten çok farklı. Çocuklar yataklarda yatıyor. Anne babalar çaresizce hemşirenin göznünün içine bakıyor. Biz oradayken 8 aylık bir bebek havale geçirdi. Bir diğeri henüz 2 yaşında olan biz gitmeden az önce havale geçirmiş. Anne ve babaları hem ağlıyor, hem dua ediyorlar. Bebekler havale fitili verildiği için sürekli yüksek sesle inliyor...

Sefa'da 14 ve 17 aylıkken iki kez havale geçirdiğinden bu manzara beni çok etkiledi. Kendi halim gözümün önüne geldi. Bıraktım kendi kızıma üzülmeyi. Başladım bebeklere dua etmeye. Eda'm bile dua etti onlara. Hem ağladım, hem dua ettim. Hem de şükrettim halime. Bir de kızdım kendime, poliklinikte sıra beklerken huzursuzlandığım için...

Bunlardan ne ders çıkardığıma gelince...

Bir hastanede sıra bekliyorsak eğer, bu durumumuzun acil olmadığını gösterir ve şükredilecek bir şeydir.

Evde son durum: Bu sabah itibarıyla 12 günlük ateşli hastalıklar döenmi bitti çok şükür. Öksürük ve halsizlikler, anneye nazlanmalar devam etmekte...

Allah nerede hasta varsa hepsine şifa versin, ailelere evlat acısı göstermesin inşallah... amin...amin...amin...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder